Urodzenie dziecka miało wzmocnić więź w waszym związku i zbliżyć Was do siebie ale zamiast tego macie wrażenie, że wszystko się wali a Wam chodzą po głowie myśli o rozstaniu? Coraz częściej się kłócicie, nie macie czasu na bliskość i znikły gdzieś romantyczne uniesienia?
Wasz związek przechodzi właśnie próbę generalną i jeśli nie przeszedł takiej próby sił wcześniej to na pewno przejdzie ją po narodzinach pociechy.
Pary zgłaszające się na terapię często mają sobie wiele do zarzucenia i wymieniają coraz to nowsze powody do kłótni. Prawda jest jednak taka, że powody nieporozumień są drugorzędne. Prawdziwą przyczyną kłótni jest ogromna frustracja spowodowana zmianą i ilością rzeczy, które musimy pożegnać w życiu przynajmniej na jakiś czas. Warto nie uciekać od tych emocji, opłakać utracone swobody i przygotować się do nowej roli. Przeżycie w pełni żalu i frustracji pomoże nam zaakceptować nową sytuację i zacząć się nią cieszyć. To że się kłócimy, z punktu widzenia więzi i psychologii rozwojowej jest lepsze dla związku niż to że jesteśmy obojętni lub nie spędzamy razem czasu. Po prostu takie jest życie, kłócimy się i godzimy jednocześnie tworząc kochającą się rodzinę.
To jak sobie poradzimy w tej nowej roli zależy od tego jak szybko potrafimy pożegnać niektóre rzeczy w naszym życiu i zaakceptować nowa sytuację. Wiedza fachowa jest ważna i pomocna ale warto pamiętać o tym, że więź rodziców z dzieckiem jest naturalna. Natura podpowiada nam jak postępować z dzieckiem i należy jej słuchać a nie szukać kolejnych teorii. Często instynktownie czujemy co jest najlepsze dla dziecka np. spać z noworodkiem czy nie? (Polecamy!)
Warto uwalniać emocje w bezpieczny sposób np. w czasie wspólnej zabawy z dziećmi podczas której biegamy, krzyczymy czy rzucamy się poduszkami. Wyrażanie emocji jest dobre natomiast erupcja emocji sieje zniszczenie. Jednak w silnym stresie i zmęczeniu może się zdarzyć że wybuchniemy. Powinniśmy pamiętać ze nasza więź jest ważniejsza od chwilowego zachowania, to pomoże nam przetrwać trudne chwile.
Wiele par czuje, że ich miłość jakby przygasła bo nie ma już wspólnych wyjść do kina i trzymania się za ręce w restauracji. Warto jednak pamiętać, że to że żegnamy wspólne randki to tylko etap w życiu. Na wszystko jest czas i nie powinno osłabiać to więzi. Teraz para dorosłych ludzi jaką jesteśmy zajmuje się tym co najważniejsze czyli wspólnie wspiera dziecko bo to ono jest w relacji najbardziej potrzebujące. Dlatego rodzice w relacji nie powinni ze sobą rywalizować. Rolą kobiety nie jest zaspokojenie i dzieci i męża. To rodzice razem opiekują się najmłodszym bo tak podpowiada natura. Utracone randki warto zastąpić rytuałami i np zawsze chodzić spać przytuleni albo przytulać się wieczorem po kolacji gdy dzieci już śpią. Warto zastanowić się i odpowiedzieć sobie na pytanie co działa w naszym związku i sprawia nam przyjemność a potem robić tego jak najwięcej. Następnie wypisać sobie rzeczy, które nie działają i zastanowić się nad tym jak można je zastąpić. Jeśli zaś kryzys w związku trwa już zbyt długo i nie widzicie szansy na poprawę zgłoście się do psychologa. I pamiętajmy: miłość ma moc uzdrawiania.
Magdalena Posz Psycholog – Psychoterapeuta Terapia indywidualna osób dorosłych Sesje po polsku i angielsku Zakres pomocy: depresja zaburzenia lękowe zaburzenia psychosomatyczne zaburzenia nastroju trudności w
Depresja poporodowa – Gdy cud narodzin powoduje płacz Autor: mgr Joanna Matusik Często słyszymy, że urodzenie dziecka to „najszczęśliwszy moment w życiu kobiety”. Jednak już
Kołdra sensorycznaAutor: mgr Anna Strachota Kołdra sensoryczna – inaczej nazywana jest kołdrą obciążeniową. Jak sama nazwa wskazuje, posiada obciążające wypełnienie, które powoduje 'docisk’ na
