Zaburzenia odżywiania należą do grupy zaburzeń psychicznych i wymagają kompleksowego leczenia. Osoba niezadowolona z własnego wyglądu zaczyna stosować kolejne diety, głodówki, ale stopniowo traci kontrolę nad swoją wagą i życiem. Na rozwój zaburzenia mają wpływ cechy osobowości pacjenta, zaburzenia hormonalne, czynniki genetyczne, czynniki społeczno- kulturowe oraz problemy rodziny.
Istnieje wiele rodzajów zaburzeń odżywiania, niektóre są chorobami cywilizacyjnymi XXI wieku. Do najczęściej występujących zaburzeń odżywiania zalicza się anoreksję (jadłowstręt psychiczny) i bulimię (żarłoczność psychiczna).Wśród tych wymagających obserwacji i leczenia są również:
- ortoreksja – obsesyjne podejście do zdrowego odżywiania
- bigoreksja – zaburzenie postrzegania własnego ciała, powodujące dysmorfię mięśniową,
- kompulsywne objadanie się
- zespół jedzenia nocnego (wieczorna żarłoczność)
- PICA (syndrom łaknienia spaczonego, który polega na świadomym spożywaniu produktów nie nadających się do jedzenia np. włosy, ziemia, kamienie, surowy ryż, kreda, papier, drewno)
- zaburzenie unikania lub ograniczania przyjmowania pokarmów (ARFID, neofobia żywieniowa, wybiórczość pokarmowa)
- diabulimia (zaburzenia odżywienia w cukrzycy)
- alkoreksja (zaburzenie odżywiania, które charakteryzuje się ograniczeniem spożywanych pokarmów na rzecz przyjmowania alkoholu)
- Pregoreksja (anoreksja ciążowa)
