Przyjemne wakacje z dzieckiem nadpobudliwym psychoruchowo

Hałaśliwe, nieposłuszne, rozbiegane, niegrzeczne, agresywne, uparte, uciążliwe, złośliwe – takimi określeniami często opisywane są dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami koncentracji uwagi. Czym objawia się ten zespół i w jaki sposób możemy pomóc dziecku, zamiast je oceniać?

“Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami koncentracji uwagi” – ADHD (od ang. attention-deficit hyperactivity disorder) – jest określeniem diagnostycznym opisującym zróżnicowaną grupę dzieci przejawiających trudności związane z:

utrzymaniem uwagi,
kontrolą impulsywności,
nadmierną ruchliwością.

Okres wakacyjny może stanowić poważne wyzwanie przed rodzicem jak i dzieckiem z ADHD. Poniżej przedstawionych zostanie kilka zasad stosowanych w praktyce terapeutycznej, które mogą być pomocne w czasie wolnym od przedszkola, szkoły czy zajęć specjalistycznych.

WPROWADŹ PORZĄDEK I RUTYNĘ

Wakacje to czas, kiedy rytm dnia jest bardziej zmienny, co dla dziecka nadpobudliwego psychoruchowo może stanowić znaczną trudność. Zastanów się w jaki sposób można zapewnić dziecku poczucie bezpieczeństwa – może sporządzicie wspólnie: „plan następnego dnia”, zastosujecie system obrazkowy, zrobicie „listę rzeczy do zrobienia” ? Zastanówcie się wspólnie jak przekształcicie plan dnia w przypadku nieoczekiwanych zmian (np. nagłej zmiany pogody).

OGRANICZAJ NADMIAR BODŹCÓW

Zanim zaplanujesz wyjazd, zastanów się jak dużo bodźców będzie przeszkadzało Twojemu dziecku w danym miejscu. Może dobrym pomysłem byłoby spędzenie czasu w miejscu, gdzie jest mniejsze skupisko ludzi? Zaplanuj także pory i miejsca spożywania posiłków/ muzyka, tłum ludzi i intensywny zapach w nadmorskiej smażalni ryb może okazać się mało trafionym pomysłem na obiad/.

MÓW KONKRETNIE I NA TEMAT

Staraj się unikać ogólników. W sytuacji, kiedy dziecko potknie się na „prostej drodze” (ponieważ Pan przebrany za wielkiego misia, stojący po drugiej stronie ulicy był dla niego bardzo atrakcyjny), zamiast powiedzieć „ale z ciebie fajtłapa” powiedz dziecku co ma robić np. „teraz patrz przed siebie”. Przerzuć jego uwagę na coś co znajduje się z przodu mówiąc np. „Przy zielonej ławce się zatrzymamy”.

REAGUJ NA ZACHOWANIE SZYBKO I KONSEKWENTNIE

Twoja reakcja na zachowanie pozytywne jak i negatywne powinna być natychmiastowa. Dziecko nadpobudliwe psychoruchowo łatwiej zapamięta za co dostało gratyfikację słowną lub za co zostało upomniane, jeśli zareagujesz od razu. Odkładanie rozmowy do „wieczora” może wiązać się z tym, że następnego dnia będąc w podobnej sytuacji, dziecko może zachować się w ten sam sposób. Reaguj za każdym razem tak samo, ale przypominaj i podpowiadaj dziecku, jak ma postępować. Zamiast mówić, żeby przestało coś robić, staraj się mu podsunąć, co mogłoby zacząć robić.

Rodzicu:

NIE OBWINIAJ SIĘ, DZIAŁAJ

Mając dziecko z nadpobudliwością psychoruchową często i rodzic spotyka się z sytuacjami, kiedy „puszczają mu nerwy” i staje się impulsywny. Takie sytuacje się zdarzają – postaraj się wtedy znaleźć możliwość odpoczynku dla siebie

PAMIĘTAJ O MOŻLIWOŚCIACH POMOCY

Organizacje pozarządowe, fundacje, poradnie specjalistyczne zapewniają szereg różnych możliwości wsparcia również w okresie wakacyjnym.

Źródła:

Nadpobudliwość psychoruchowa u dzieci: prawie wszystko co chcielibyście wiedzieć książka dla rodziców, nauczycieli i lekarzy. Tomasz Wolańczyk, Artur Kołakowski, Magdalena Skotnicka.