Tą role pełni najmłodsze dziecko, które zwykle jest w centrum zainteresowania i wagi rodziny. Jago główne zadanie to rozładowywanie napięcia w rodzinie, dlatego też dba o to, aby jak najczęściej było wesoło w domu. Śmieszka lub śmieszek, ukochana córeczka taty, synek mamusi. “Idź uspokoić ojca”, “Zrób coś, żeby mama przestała się denerwować” to częste zadanie maskotki. W ten sposób odciąga uwagę domowników od rzeczywistych problemów. Cena tej roli jest również wysoka jak pozostałych, gdyż za wesołością i beztroska kryje się napięcie i niepokój. Nikt ich nie traktuje poważnie, a oni sami zatracają granicę między przyjemnością dawania a bólem. Ta rola powoduje, że dziecko odłącza się od uczuć smutku i od cierpienia, zawsze robiąc dobrą minę do złej gry. Maskotka uśmiecha się, gdy jest przerażona i dowcipkuje, gdy wszystko w nim cierpnie. Dzieci te charakteryzują się także małą odporności na stres. Samoocena takiej osoby zależy od tego jak postrzegana jest przez innych, a to pociąga za sobą stałe zabieganie o cudzą aprobatę. Dziecko, a później dorosły stara się, aby zawsze zwracano na niego uwagę, a w sytuacjach stresowych nierzadko sięgają po alkohol lub substancje psychoaktywne.